به گزارش روز جمعه گروه علمی ایرنا از روزنامه دیلی میل، محققان مركز پزشكی دانشگاه هامبورگ-اپنتورف در آلمان در این مطالعه با بررسی 341 بزرگسال 61 تا 82 ساله
متوجه شدند كه زندگی در نزدیكی درختان زیاد باعث تقویت ناحیه ای از مغز می گردد كه پردازش عاطفی را كنترل می كند و در نتیجه سبب می گردد بزرگسالان كمتر تحت استرس قرار گیرند.
این ناحیه كه آمیگدال نام دارد منطقه ای از ماده خاكستری است كه برای پردازش اضطراب مهم است و محققان در این مطالعه متوجه شدند افرادی كه در نزدیكی محیط جنگلی زندگی می كردند، این ناحیه از مغزشان قوی تر بود.
اما چنین ارتباطی در مغز افرادی كه در مناطق شهری در نزدیكی فضای سبز و یا رودخانه ها زندگی می كردند، مشاهده نشد.
محققان مدت هاست كه می گویند زندگی در نزدیكی محیط جنگلی برای انسان مفید است اما این نخستین بار است كه آنها یك مدرك فیزیكی در این زمینه عرضه می دهند.
خطر مبتلا شدن به بیماری های روانی مانند افسردگی، اختلال های افسردگی، اضطراب و شیزوفرنی در افراد ساكن شهر در قیاس با افرادی كه در حومه شهر زندگی می كنند، بیشتر است.
سر و صدا، آلودگی و وجود تعداد زیاد افراد در فضای كوچك یك شهر می توانند به مبتلا شدن به استرس مزمن كمك كنند.
درحالیكه انتظار می رود كه تا سال 2050 تقریبا 70 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی كنند، یافته های این مطالعه می تواند پیامدهای زیادی برای برنامه ریزی شهرنشینی داشته باشد.
دكتر 'سیمون كوهن' از مركز پزشكی دانشگاه هامبورگ - اپنتورف در آلمان و نویسنده این مطالعه اظهار داشت: تحقیق در زمینه شكل پذیری مغز از این فرضیه حمایت می كند كه محیط زیست می تواند ساختار و عملكرد مغز را شكل دهد.
یافته های این مطالعه تاییدی است بر مجموعه در حال گسترش از مداركی كه نشان می دهند صرف وقت در محیط خارج از خانه با بروز یك حالت روحی تقویت شده ارتباط دارد.
با این حال محققان خاطر نشان كردند كه لازم است یافته های این مطالعه توسط مطالعات بیشتری تایید شوند.
نتایج این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.