به بهانه روز پرستار؛
روایت قدیمی ترین پرستار محک از خدمت به کودکان مبتلا به سرطان
اپتیک: قدیمی ترین پرستار بیمارستان محک از انتخاب شغل پرستاری و کار با بچه های مبتلا به سرطان گفت.
به گزارش اپتیک به نقل از مهر، زمانی که تصمیم گرفتم پرستار شوم، جنبه های مختلف این شغل را درک نمی کردم. تنها می دانستم در این حرفه می توانم به دیگران کمک کنم و تجربه های متفاوتی داشته باشم. این شغل بهترین فرصت بود به جهت اینکه بتوانم به همنوعانم کمک کنم.» این جملات را معصومه سلیمان سوپروایز بالین بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک به زبان می آورد. او از ۱۸ سال پیش تا امروز همراه روزهای شاد و غمگین کودکان محک و خانواده هایشان است و حتی ابتلایش به بیماری سخت سرطان موجب نشد از همراهی با قهرمانان کوچک محک دست بکشد.
سلیمان قبل از ورود به محک در بیمارستان مرکز طبی، بخش متابولیک کودکان و بیمارستان شهدای تجریش بخش نوزادان فعالیت می کرد. وی در سال ۱۳۸۲، زمانی که محک تنها یک اقامتگاه بود با این مؤسسه آشنا شد. او می گوید: «۱۸ سال پیش، در بخش نوزادان بیمارستان شهدای تجریش مشغول به کار بودم که متوجه شدم اقامتگاه محک پرستار استخدام می کند. آن زمان اطلاعات زیادی درباب این مرکز اقامتی و رفاهی نداشتم. به آنجا مراجعه کردم و در همان سال بعد از طی مراحل مختلف به جمع خانواده بزرگ محک پیوستم.»
سرپرستار بیمارستان محک نخستین رویارویی اش با کودکان مبتلا به سرطان را اینطور برای مان توصیف می کند: در نخستین مواجهه با کودکان مبتلا به سرطان آنقدر غمگین شدم که برایم قابل توصیف نیست. دیدن مادران و پدرانی که بیماری فرزندشان را تجربه می کنند، برایم خیلی مشکل و چالش برانگیز بود. از خودم می پرسیدم علاوه بر این که باید از کودکشان مراقبت کنم چه کمک دیگری از دستم بر می آید؟ قبل از این به ویژه در بخش نوزادان چنین دغدغه ای نداشتم. آنجا تولد هر کودک توأمان با شادی و خوشی بود. اما در محک از ابتدا همیشه تلاش کردم که در کنار مراقبت از کودکان، با مادران و پدران شان همدل و همراه شوم. روزهای اولی که در محک مشغول به کار شدم از خودم می پرسیدم آیا می توانم این مسیر را ادامه دهم؟ به مرور زمان آموختم چگونه می توانم التیام بخش جسم و روح کودکان و خانواده هایشان باشم. تا این که زمانه جوری چرخید که خودم به بیماری سرطان مبتلا شدم.
سلیمان از ابتلایش به بیماری سختی می گوید که این روزها بیش از ۲۰ هزار کودک تحت حمایت محک در سراسر ایران با آن مبارزه می کنند: در مراحل درمان بیماری سرطان و بعد از بهبودی ام به این باور رسیدم که رسالتم همراهی کردن با کودکان مبتلا به سرطان است. من درد و رنج این بیماری را چشیده بودم و می توانستم آنها را به خوبی درک کنم. این تجربه تلخ برای من سبب شد تا بیشتر از گذشته از خدمت رسانی به قهرمانان کوچک مان لذت ببرم. کار در محک گذشت و صبوری را به من یاد داد.
سپس خاطرات خوبی را که زیر سقف محک تجربه کرده است به یاد می آورد و می گوید: البته خاطرات خوب زیادی هم در محک دارم. برای مثال در اوایل کارم پسری به نام «مهران» در اقامتگاه محک حضور داشت. به بیماری استئوسارکوم مبتلا بود. او چند سال بعد از بهبودی به همراه همسرش به دیدارم آمد و من با دیدن او بسیار خوشحال شدم.
معصومه سلیمان تجربیات زیادی در پرستاری از کودکان مبتلا به سرطان دارد. وی در پاسخ به این پرسش که رفتار پرستاران با کودکان مبتلا به سرطان و خانواده هایشان چگونه باید باشد تا درمان روند بهتری را طی کند، پاسخ می دهد: سرطان یک بیماری جسمی حاد است که تمامی اعضای خانواده را درگیر می کند. همین طور فشار روحی و روانی وارد شده به خانواده ها، آنها را در وضعیت روحی نامطلوبی قرار می دهد بنا بر این یک پرستار در محک می بایست حمایتگر باشد و سنجیده عمل کند. به عبارت دیگر همکاران پرستار با همراهی روانشناسان و مددکاران اجتماعی باید بدانند چگونه با کودکان مبتلا به سرطان و خانواده هایشان رفتار کنند. همین موضوع موجب می شود خانواده ها به پرستار کودک شان اعتماد کنند و از لحظه تشخیص بیماری تا زمان بهبودی یا حتی زمانی که کودک بد حال است با او همراهی های لازم را انجام دهد.
وی ضمن تبریک روز پرستار می گوید: پرستاری ترکیبی از دانش، مهارت، همدردی، قدرت تصمیم گیری بالا و مدیریت است. پرستاری یعنی عشق به مخلوقات خدا. آرزو می کنم پرستاران در هر کجای این سرزمین که هستند با تنی سالم، بتوانند به بهترین شکل رسالت شان را انجام دهند. به امید آنکه به زودی شاهد اختتام شرایط بحرانی و بیماری در کشورمان باشیم.
منبع: optlab.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب