روش جدیدی برای پر كردن و از بین بردن فتق دیسك بین مهره ای
اپتیك: پژوهشگران دانشگاه كورنل آمریكا موفق به توسعه روشی شده است كه طی 5 تا 10 دقیقه می تواند فتق مهره های كمر را از بین ببرد.
به گزارش اپتیك به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، نه تنها فتق دیسك بین مهره ای دردناك و ناتوان كننده است، بلكه درمان آن نیز دشوار و اغلب همراه با عوارض است و بیمار مانند روز اول نمی گردد. با این وجود، یك روش جدید ممكنست مؤثرتر از هر چیزی باشد كه تابحال استفاده شده است.
بین هر یك از مهره های ستون فقرات ما یك دیسك نخاعی جاذب شوك است كه از یك سطح خارجی و هسته لاستیك مانند و ژله ای تشكیل شده است. فتق دیسك هنگامی اتفاق می افتد كه پارگی در ناحیه حلقوی به برخی از دیسك ها اجازه خروج این ماده و برآمدگی اعصاب مجاور را می دهد كه موجب تحریك آنها می شود.
فتق دیسك بین مهره ای(Intervertebral Disc Herniation) عارضه ای است كه به سبب ضربه یا بلندكردن جسم سنگین یا گاهی خود به خود در ستون فقرات اتفاق می افتد و طی آن آزاد شدن بخش مركزی دیسك یا هسته دیسك از قسمت محیطی آن موجب فشار بر روی ریشه های عصبی و ایجاد علایم بالینی می شود.
دیسك بین مهره ای كه بطور اختصار دیسك نیز خوانده می شود، به صورت بالشتك یا صفحه ای بین دو مهره در ستون فقرات قرار می گیرد و جذب كننده فشارهایی است كه به ستون مهره ها وارد می شود. بدین سبب دیسك ها همانند یك كمك فنر، ضربات وارده به ستون فقرات را خنثی می كنند. این عناصر به هنگام اعمال فشار، قابلیت تغییر شكل داشته و بدین طریق شدت ضربات را كم می كنند.
شكل اصلی دیسك ها زمانی كه تحت فشار نباشند، كروی است، ولی هنگامی كه در حد فاصل مهره ها قرار می گیرند، تحت تأثیر فشار وارده، پهن می شوند و شكل تخم مرغ را به خود می گیرند. دیسك ها در ناحیه كمری (لومبار) به سبب تحرك زیاد، ارتفاع بیشتری دارند. دو دیسك بین مهره ای L۴-L۵ و L۵-S۱ (قسمت پایینی كمر) كه از تحرك بالایی برخوردار می باشند، نسبت به دیسك های فقرات كمری فوقانی ضخامت بیشتری دارند.
هر دیسك شامل دو قسمت است:
بخش مركزی بنام هسته دیسك كه نرم و مقدار آب آن نسبت به الیاف كلاژن آن بیشتر است. به این قسمت، نوكلئوس پالپوزوس می گویند. هسته دیسك یك بخش قابل اتساع است. دیسك ها در طول روز مقداری از آب خودرا از دست می دهند و در نتیجه كوتاه تر شده، ولی با استراحت باردیگر به طول اولیه خود برمی گردند. بر این اساس، ممكنست بطور طبیعی اختلاف قدی حدود ۲ سانتی متر از بامداد تا عصر ایجاد شود.
بخش محیطی كه هسته دیسك را دربر می گیرد. این قسمت، حلقه فیبری یا آنولوس فیبروزوس نامیده می شود. جنس بخش محیطی از نوع غضروف رشته ای (فیبروكارتیلاژ) است. خاصیت ارتجاعی دیسك بستگی به كافی بودن مقدار آب موجود در هسته مركزی و سالم بودن حلقه لیفی آن دارد. فشارهای اعمال شده به هسته دیسك به بخش محیطی دیسك انتقال می یابد. از این نظر، بخش محیطی در حفاظت از قسمت مركزی نقش اساسی دارد.
درمان های جراحی معمولاً شامل از بین بردن هسته بیرون زده و سپس دوختن پارگی در ناحیه حلقوی یا باردیگر پر كردن دیسك با یك ماده جایگزین است كه در این صورت باز هم امكان بیرون ریختن این ماده وجود دارد.
حالا دانشمندان آمریكایی و ایتالیایی به رهبری پروفسور "لارنس بونسار" از دانشگاه كورنل، روشی را ابداع نموده اند تجمیع دو روش حاضر است و باردیگر پر كردن آن ناحیه را همراه با بستن درزی كه سبب این عارضه می شود، تركیب می كند.
این عمل كه بعد از انجام یك "دیسكتومی" انجام می شود كه یك پروسه استاندارد برای از بین بردن مواد بیرون زده است، تنها ۵ تا ۱۰ طول می كشد.
در ابتدا یك ژل متشكل از هیالورونیك اسید به دیسك تزریق می شود كه كاملا و به شكل موثر آنرا باردیگر احیا می كند. در مرحله بعد، ژل كلاژن/ریبوفلاوین روی پارگی در ناحیه حلقوی اعمال می شود. هنگامی كه این ژل در معرض یك منبع نور با شدت زیاد قرار گیرد، ریبوفلاوین فعال می شود و این موجب می شود كه الیاف كلاژن به یكدیگر بچسبند و یك تكه محكم تشكیل دهند.
نكته مهم این است كه با گذشت زمان، سلول های اطراف به آن مهاجرت می كنند و به تدریج آنرا با بافت بیولوژیكی طبیعی جایگزین می كنند.
طبق گفته پژوهشگران، این عمل تنها ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می كشد و هم اكنون با موفقیت روی گوسفندان آزمایش شده است.
"بونسار" می گوید: این واقعاً یك امید و یك رویكرد كاملاً جدید برای معالجه افرادی است كه از فتق دیسك رنج می برند. ما حالا امكان راه رفتن بدون مشكل را به همراه عدم عود این عارضه برای این بیماران فراهم نموده ایم.
این مطالعه در مجله Science Translational Medicine انتشار یافته است.
منبع: اپتیك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب