یك متخصص مغز و اعصاب:
سن مبتلا شدن به سکته مغزی در ایران حدود ۱۰ سال پایین تر از متوسط جهانی است
به گزارش اپتیک، خراسان رضوی یک متخصص مغز و اعصاب با اشاره به اینکه متوسط سن مبتلا شدن به سکته مغزی در ایران حدود ۱۰ سال پایین تر از متوسط جهانی است، اظهار داشت: در صورتیکه نرخ جهانی سکته مغزی حدود ۱۰۰ مورد در هر ۱۰۰ هزار نفر است، این رقم در ایران به ۱۵۰ مورد در هر ۱۰۰ هزار نفر می رسد که نشان دهنده لزوم رسیدگی سریع به این معضل بهداشتی است.
حسن رضایی هشتم آبان، در همایش تخصصی که هم زمان با هفته پیش گیری از سکته مغزی در کاشمر برگزار گردید، با اخطار در رابطه با افزایش آمار این بیماری در کشور، اظهار داشت: سکته مغزی بعنوان دومین عامل مرگ و میر در جهان و ایران، نیازمند توجه جدی در حوزه پیشگیری و درمان فوری است.
وی با اعلان اینکه سکته مغزی هنگامی رخ می دهد که جریان خون به بخشی از مغز قطع می شود، توضیح داد: این قطع خون رسانی می تواند ناشی از انسداد عروق مغزی بوسیله لخته خون و یا پارگی رگ خونی و خونریزی در مغز باشد. در هر دو حالت، سلول های مغزی به سرعت در اثر کمبود اکسیژن و مواد مغذی لطمه دیده و می میرند.
این متخصص مغز و اعصاب در ادامه به تشریح نشانه های هشداردهنده سکته مغزی پرداخت و اظهار داشت: علایم سکته مغزی معمولا ناگهانی ظاهر می شوند. ضعف یا بی حسی ناگهانی در یک طرف صورت، دست یا پا، اختلال ناگهانی در تکلم یا درک کلام، تاری ناگهانی دید خصوصاً در یک چشم، سرگیجه شدید و عدم تعادل ناگهانی و سردرد ناگهانی و بسیار شدید از مهم ترین علائمی هستند که باید جدی گرفته شوند.
ایشان سپس بر اهمیت زمان در درمان سکته مغزی تاکید و اشاره کرد: در درمان سکته مغزی، هر دقیقه طلاست. در سکته های انسدادی، داروهای حل کننده لخته باید حداکثر تا چهار ساعت و نیم بعد از شروع علایم تزریق شوند. هر چه این درمان زودتر آغاز شود، شانس نجات بافت مغزی بیشتر خواهد بود.
رضایی در ادامه به عوامل خطر قابل کنترل سکته مغزی اشاره نمود و اظهار داشت: فشار خون بالا مهم ترین عامل خطر سکته مغزی است. دیابت، چربی خون بالا، استعمال دخانیات، چاقی و کم تحرکی، مصرف الکل، استرس مزمن و بیماری های قلبی از دیگر عوامل خطر مهم هستند.
وی با بیان خبر امیدوار کننده در رابطه با پیش گیری از سکته مغزی، اظهار داشت: خوشبختانه بالاتر از ۸۰ درصد سکته های مغزی با کنترل عوامل خطر و اصلاح سبک زندگی قابل پیشگیری می باشند. کنترل منظم فشار خون، قند خون و چربی خون، ترک سیگار، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم می توانند خطر بروز سکته مغزی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
این پزشک متخصص در بخش دیگری از سخنان خود به نقش تغذیه در پیش گیری از سکته مغزی پرداخت و اظهار داشت: مصرف میوه ها و سبزیجات تازه، ماهی، مغزها، روغن زیتون و غلات کامل می تواند به حفظ سلامت عروق مغز کمک نماید. در مقابل، مصرف زیاد نمک، غذاهای فرآوری شده، فست فودها و چربی های اشباع شده خطر سکته مغزی را می افزایند.
او همینطور در مورد درمان سکته مغزی، توضیح داد: درمان سکته مغزی به نوع آن بستگی دارد. در سکته های ایسکمیک یا انسدادی، هدف باز کردن رگ مسدود شده با بهره گیری از داروهای حل کننده لخته یا روش های اندوواسکولار است. در سکته های هموراژیک یا خونریزی دهنده، کنترل خونریزی و کاهش فشار داخل جمجمه اولویت دارد.
رضایی به اهمیت توان بخشی بعد از سکته مغزی اشاره و اظهار داشت: توان بخشی بموقع و مستمر بعد از سکته مغزی نقش تعیین کننده ای در بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد. فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی باید فورا بعد از تثبیت وضعیت بیمار آغاز شود و برای ماه ها ادامه یابد.
وی با تاکید بر نقش خانواده در روند بهبود بیماران، اشاره کرد: حمایت عاطفی خانواده، تشویق بیمار به ادامه تمرینات توان بخشی، نظارت بر مصرف داروها و پیش گیری از افسردگی می تواند بطور قابل ملاحظه ای در روند بهبودی بیمار مؤثر باشد. خانواده ها باید بدانند که بهبودی بعد از سکته مغزی فرآیندی تدریجی است که نیاز به صبر و حوصله دارد.
این متخصص مغز و اعصاب در انتها اضافه کرد: با آموزش همگانی، کنترل عوامل خطر و مراجعه فوری به مراکز درمانی در صورت مشاهده علایم، می توانیم بار این بیماری را در جامعه کاهش داده و از خیلی از مرگ ها و ناتوانی ها پیشگیری نماییم.
به طور خلاصه وی با اشاره به اینکه سکته مغزی هنگامی رخ می دهد که جریان خون به قسمتی از مغز قطع می شود، توضیح داد: این قطع خون رسانی می تواند ناشی از انسداد عروق مغزی بوسیله لخته خون و یا پارگی رگ خونی و خونریزی در مغز باشد. ضعف یا بی حسی ناگهانی در یک طرف صورت، دست یا پا، اختلال ناگهانی در تکلم یا درک کلام، تاری ناگهانی دید بویژه در یک چشم، سرگیجه شدید و عدم تعادل ناگهانی و سردرد ناگهانی و خیلی شدید از مهم ترین علائمی هستند که باید جدی گرفته شوند. وی با تکیه بر نقش خانواده در روند بهبود بیماران، اشاره کرد: حمایت عاطفی خانواده، تشویق بیمار به ادامه تمرینات توان بخشی، نظارت بر مصرف داروها و پیش گیری از افسردگی می تواند به طور قابل توجهی در روند بهبودی بیمار مؤثر باشد.
منبع: اپتیك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۲ بعلاوه ۲